La Estella

Hier ben ik weer: vandaag realiseerde  ik mij tijdens het wandelen hoeveel ik tegen mezelf aan het babbelen ben alsof het tegen iemand naast mij is. Grappig vooral dat het vooral in het Engels gebeurt. Helaas blijft van de verhalen niet veel over tegen de tijd dat ik hier voor de computer zit. En ik heb lopen zingen onderweg: daarbij die molen, hoe schoon toch die wereld, tineke van Heule, laat ons een bloem... en meer van die 'toppers'.
De route was echt prachtig vandaag. Het begon met een heel steile klim, maar eens die voorbij ging het wel redelijk. Om de pijn in mijn voeten te verzachten had ik plakkers en 2 paar kousen aan. Maar ik zweet altijd zo hard dat het plaksel gewoon door mijn kousen doorgaat, en ik dus alles mee uittrek als ik mijn kousen uitdoe. Tijdens het stappen bedacht ik dat de pijn mij eraan herinnert dat ik deze bijzondere tocht nu echt aan het maken ben.
Vandaag ook een reuzegrote wereldkaart gezien. Gemaakt op een heuvelflank met.... autobanden.
Het weer was ook prima vandaag. Heel zwaar bewolkt in de voormiddag. Ideaal. Na de middag kwam de zon erdoor en was het algauw 33 graden. Vandaar dat ik om kwart voor drie hier in La Estella gestopt ben. Morgen ga ik toch weer wat vroeger vertrekken, want ik wil tot in Torres del Rio geraken en dat is toch zo´n 30km bergop en bergaf.
Vannacht slaap ik naast een Zweed. Wie boven mij ligt weet ik niet. Daarnet was het bed nog vrij. Aan de andere zijde heb ik een muur, want ik wou zeker niet tussen 2 mannen liggen. Trop is teveel hé :-)
Er is hier amper plaats om je rugzak te zetten. Tussen de bedden is net de breedte van een stoel. Die stoel moeten we met vier personen delen. Geloof mij of niet, tot nu toe kan mij dat allemaal echt niet van mijn stuk brengen. Ik vind dat dat erbij hoort.
Morgen is het al zondag. Ik kan bijna niet geloven dat er bijna een week voorbij is.
Tot dan!
Anne