Santiago !

It is done !
Vanmorgen door de dichte mist  Santiago binnen gestapt . Monte de Gozo met moeite opgemerkt. Het goeie is dat ons op die manier de aanblik van de deprimerende lelijkheid van de bebouwing ons bespaard bleef . Nog net beseft dat ik nog een stempeltje nodig had aan de kapel van San Marcos .
Aankomen op het plein voor de kathedraal was magisch . Het was net 10u. Het was nog vrij stil in de stad . Een hele tijd tot mij laten doordringen dat het doel bereikt was. Vervolgens binnen gegaan en het vervolg van de mis bijgewoond die werd besloten met het door de kerk zwieren van een gigantisch wierrookvat, de botafumeiro . Zeer indrukwekkend ! De binnenkant van de kathedraal en vooral het altaar zijn ook gigantisch vol bladgoud en barokke taferelen .
Veel bekenden van onderweg ontmoet tijdens het vervolg van de dag en elkaar omarmd en afscheid genomen .
En nu een beetje een kater ..... Het was goed, zoveel meer , zoveel beter dan ik verwacht had . Hoe gaat het nu verder ? Zoals Betty schreef , heb ik nu dit plekje in mijn herinnering om naar terug te keren . Ik zal het zeker vaak bezoeken :-).
Morgen met de wagen naar Muxia en Finisterra . Daar wil ik symbolisch afscheid nemen van mijn pelgrimstocht . Al gaat die waarschijnlijk voor immer verder zolang ik leef. Ik ben heel blij dat Gerard er de laatste dagen bij was . Het kon niet beter!
Aan jullie nu om ook op pelgrimstocht te gaan :-)!
Hele lieve groetjes en tot binnenkort .
Buen Camino !
Xxx
Anne

Lavacolla

Zondagmorgen 5:38u.
Ik lig al een tijdje wakker, wachtend op de nieuwe dag. Vandaag is het zover , nog 10km en we zijn in Santiago .
Gisteren goed doorgestapt dus :-). De km-paaltjes dreven me verder . Eens mijn geplande bestemming bereikt was het nog 20 km, maar het was veel te vroeg om te stoppen. Het was ook vrij fris en we hebben een heel stuk door de regen gelopen . Jullie zouden het waarschijnlijk heel frustrerend vinden na jullie vreselijk natte weken, maar voor mij was het de eerst regen waar ik door moest en ik vond het zalig :-).
Vervolgens moesten we opnieuw met de taxi naar ons vertrekpunt om de auto te halen. De albergue zat heel erg vol door het slechte weer en daar zaten  toch wel de twee Canadese dames :-)! Het was fantastisch om elkaar terug te zien en afscheid te kunnen nemen . Het was  ook heel fijn om deze mensen aan Gerard te kunnen voorstellen . Hij kreeg meteen ook een bad in het camino-leven :-) en voelde dat er onder de pelgrims een bepaalde dynamiek en verbondenheid hangt.
Ondertussen is het 6u en Gerard snurkt rustig verder :-). Ik ga maar eens opstaan en mij klaarmaken. Vandaag enkel een licht rugzakje en 'normale' kleren . Ik wil zoals de pelgrims vroeger netjes Santiago binnengaan :-).
lieve groetjes van ons beiden
Anne en Gerard

Arzúa

Het ezeltje is aangekomen! Zo´n schraal ding dat ik besloten heb zelf mijn rugzak te blijven dragen tot het einde :-). Dat beest zorgde ook voor de nodige omweg. Zijn stalletje eiste 4 km extra wat de totale tocht op een dikke 31km bracht. Maar het is zo lief!!!!! :-)

Ik had nog maar net een berichtje naar Gerard verzonden om te zeggen dat het hier nogal mistig was, toen ik iets aan mijn rugzak vulde en mij omdraaide en recht in zijn ogen keek....Ik weet het!!! Net als in een film! :-) Zalig gewoon!!! Het was zo fijn om samen te kunnen stappen. De natuur was mooi, het klaarde helemaal uit en het was lang. Pas om half zes waren we hier. Zo dadelijk moeten we helemaal terug naar zijn hotelletje, met een taxi weliswaar, en morgen komen we met de wagen naar hier, en zullen dan hier ergens logeren de volgende nacht. Het is een beetje complex, maar ik heb het er graag voor over. Morgen een korte stapdag van slechts 19km. We kunnen dus rustig uitslapen :-)

Ik zag de fijne comments van Marian en Christel en Christophe. Dank je wel collega's, jullie zijn een deel van mijn camino!

Dank je wel ook aan Xris die met zijn camino-ervaring heel goed weet hoe je je voelt hier zo bijna op het einde.

Dank je wel aan Claudine voor de vele vele fijne bijdragen, zoals deze van Paulo Coelho. Ik wil zijn boek zeker eens lezen, het schijnt een aanrader en het uitreksel dat je koos is helemaal correct.

dank je wel moeder, vader, dirk en Jo voor jullie steun. 

Dank je wel zovele anderen die mij gesteund hebben op deze reis. Een weg die je alleen gaat, maar waarbij je je gedragen weet door zoveel mensen. Een weg die je voor een stuk ook voor en met hen gaat.

Dank je wel!

Groetjes,

Anne

Palas de Rei

Ik heb net moeten vragen aan mijn buurman hier aan de computers waar we hier ook alweer zijn. Dit alleen maar om te zeggen dat mijn brein bijna volledig gesmolten is ondertussen. Nochtans zijn de laatste twee dagen vrij bewolkt en veel minder warm dan daarvoor, maar toch, eens het smeltproces op gang is... Dat gaat zo met opwarming hé ;-)
Gisteren was het mijn dagje niet, vandaar geen verslag. Dat is het voordeel van alleen te reizen. Niemand vraagt je wat er scheelt en je kan gewoon rustig terug op je positieven komen. Misschien kwam het door de wolken en de kille wind, misschien door de vele toeristen die er vanaf Sarria bijkomen, misschien door de steile stukken die ik niet echt meer verwacht had, misschien doordat het einde in zicht komt, de vermoeidheid, doordat mijn benen pijn deden, .. ik weet het niet, en het kan me niet schelen, want vandaag is het helemaal over :-)
Ondanks alle drukte , het lijkt echt wel een hoofdweg voor voetgangers, heb ik toch genoten van de wandeling vandaag.
Het stadje waar ik gisteren verbleef en vandaag vertrok was Portomarín. Ik vond het een deprimerend oord. Begin jaren '60 lag het nog in het dal, maar dat hebben ze vol water laten lopen en dus alle oude gebouwen en huizen staan nu op de heuvelflank. Het trieste is dat er ondertussen nog maar weinig water te bespeuren is en je de ruines ziet van de huizen die er vroeger stonden. Het stadje heeft een hoofdstraat met wat armoedige winkels en de straten ernaast waan je je helemaal op de buiten, met de mest die op de straat ligt.
Palas de Rei waar ik nu ben, is ook niet veel bijzonder. Ik heb er alleen maar in rondgelopen om een slaapplek te vinden. Het was de eerste keer dat ik een paar keer moest proberen voor er plaats was.
Daarnet in het bed schuin over het mijne was een vrouw met een spuitbus tegen ongedierte over haar matras aan het spuiten. Waarschijnlijk doet ze ook maar 5 dagen de camino :-). Ik heb het geluk gehad voorlopig geen vlooien tegen te komen. Ik hoop het zo te houden.
Morgen verwacht ik nog een vrij zware dag. Volgens mijn ene handleiding is het 25,5km volgens de andere 29km. Waarschijnlijk is geen van beide correct. Tevens verwacht ik het beloofde ezeltje. Hopelijk is het geen koppig ding :-)...
En nu ga ik nog eens het stadje in op zoek naar iets te eten.
Morgen vernemen jullie meer over hoe het met dat ezeltje gelopen is :-)
Groetjes,
Anne

Sarria

En ja... het einde komt in zicht (zucht). Nog 5 dagen stappen en ik ben in Santiago. 

Echt vreemd dat het zal voorbij zijn, en het is zoals jullie al zeiden, het einde zuigt je ook naar zich toe. Je kan meer, wil vooruit ondanks hitte en vermoeidheid.

Vandaag heb ik er 28km opzitten. Ik dacht dat het vooral bergaf zou gaan, maar dat viel nogal tegen, vooral na die 3/4 fles wijn gisterenavond. Voor mij vandaag enkel water aub! En om te slapen helpt wijn ook helemaal niet. Ik heb bijna de hele nacht onrustig wakker gelegen. Die slaapzak wil toch niet echt wennen hoor! Ik geraak voortdurend in de knoop bij het draaien.

Vanaf Sarria moeten pelgrims minstens 2 stempels per dag in hun boekje hebben om als volwaardige pelgrim beschouwd te worden. Een ongelooflijke domme redenering als je dan fietsers ziet die met een volgwagen komen en bij elke bergop de fietsen opladen, en enkel bergaf fietsen en dan hun stempeltjes vergaren. Best wel grappig dat ze het zo doen. Leve de anarchie! :-)

Ik ga ook moeten afkikken van al jullie bewonderende 'blikken' :-) Neen, dat is een grapje. Ik doe deze tocht omdat ik dat graag wilde doen, en ik heb er enorm veel aan gehad tot nu toe. Het ging mij er niet om iets te bewijzen. Misschien doe ik het over enkele jaren nog wel eens. Het zal dan weer een heel andere  beleving zijn vermoed ik. Misschien doe ik het nooit meer, en dan is het ook zo. Ik ben in elk geval ongelooflijk blij en dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken.

Ik ga er de volgende dagen dan ook nog ten volle van genieten.

Groetjes,

Anne

Fonfria

Vandaag een erg zware tocht . 22km door de bergen met enkele zware klimpartijen . Vanmorgen was het erg koud , maar door de inspanning merkte ik er al gauw niets meer van . De vergezichten waren prachtig . In O Cebreiro heb ik 45' in de kerk gezeten . Er hing zo'n vredige sfeer .  Ik heb er 4  kaarsen aangestoken . Daarna ging het nog verder bergop . Zelfs nu zit ik nog steeds hoger en ik ben 12km verder . De albergue vandaag is heel mooi. Vloeren in hout, muren en bedden ook. Nadeel : lawaai van stemmen en voetstappen zijn onvermijdelijk . Maar ik ben helemaal zen door de omgeving .
De mensen in de keuken lijken constant ruzie te maken . Spaanse furies :-)
Morgen ga ik richting Sarria . Het plan is om in het dorpje ervoor te overnachten . Ik kijk er al naar uit .
Groetjes
Anne

Ruitelán (2)

Ik merk dat ik nog al negatief gestopt ben daarstraks. Kort daarna had ik een babbel met enkele vrouwen, een uit Alaska en een uit Spanje die boedhistisch is. Die zei me dat ik op de camino en in het leven die dingen blijf tegenkomen waartegen ik vecht, en dat het beter gaat als je stopt met vechten, maar aanvaardt. Hoe vaak heb ik dat zelf al niet gezegd, dat je moet aanvaarden wat je niet kan veranderen.
Vervolg van het verhaal is, dat ik er weer ging over nadenken en geloof het of niet, maar we hebben een fantastische avond achter de rug. Heel lekker gegeten met alle gasten hier en daarna is er nog wat gezongen en plezier gemaakt. Er bleken 4 vlamingen in de groep te zitten. Nooit zoveel vlamingen samen in een albergue gezien :-)
Er zijn een vader met zijn dochter van 18 en zijn petekind van ongeveer ook die leeftijd en nog een meisje van 23. Verder een Nieuw-zeelander, Italiaan, een hongaarse uit Oostenrijk, nog een hongaarse, een Amerikaan, een Française en de twee dames waarover ik al sprak.
En nu maken we ons klaar om te gaan slapen.
Dus nee, de jeugd krijgt mij niet klein. Integendeel! Ik vond het oa superleuk om een berichtje van Jill te krijgen. Twee zelfs :-)! Dank je Jill! Geen idee of er de volgende dagen internet zal zijn. Maar jullie merken het wel.
Allemaal een goede nachtrust!
Anne