Ik merk dat ik nog al negatief gestopt ben daarstraks. Kort daarna had ik een babbel met enkele vrouwen, een uit Alaska en een uit Spanje die boedhistisch is. Die zei me dat ik op de camino en in het leven die dingen blijf tegenkomen waartegen ik vecht, en dat het beter gaat als je stopt met vechten, maar aanvaardt. Hoe vaak heb ik dat zelf al niet gezegd, dat je moet aanvaarden wat je niet kan veranderen.
Vervolg van het verhaal is, dat ik er weer ging over nadenken en geloof het of niet, maar we hebben een fantastische avond achter de rug. Heel lekker gegeten met alle gasten hier en daarna is er nog wat gezongen en plezier gemaakt. Er bleken 4 vlamingen in de groep te zitten. Nooit zoveel vlamingen samen in een albergue gezien :-)
Er zijn een vader met zijn dochter van 18 en zijn petekind van ongeveer ook die leeftijd en nog een meisje van 23. Verder een Nieuw-zeelander, Italiaan, een hongaarse uit Oostenrijk, nog een hongaarse, een Amerikaan, een Française en de twee dames waarover ik al sprak.
En nu maken we ons klaar om te gaan slapen.
Dus nee, de jeugd krijgt mij niet klein. Integendeel! Ik vond het oa superleuk om een berichtje van Jill te krijgen. Twee zelfs :-)! Dank je Jill! Geen idee of er de volgende dagen internet zal zijn. Maar jullie merken het wel.
Allemaal een goede nachtrust!
Anne
zondag 29 juli 2012
Ruitelán
De dagen vliegen vooruit, en het stappen gaat goed. Gisteren 31km gedaan van Molinaseca naar villafranca del Bierzo, dat ook bekend staat als Klein Santiago, omdat vroeger zieke pelgrims daar al hun absolutie kregen. Ik was niet ziek, dus geen absolutie voor mij ;-)
Mijn voeten en enkels waren op het einde wel erg vermoeid en ik had ze beloofd dat ik ze vandaag wat zou ontzien, dus na 20 km ben ik hier gestopt. Met pijn in het hart heb ik afscheid genomen van Doro, een dame uit Duitsland waar ik onderweg vaak mee gepraat heb. Vooral de laatste dagen hebben we bijna altijd samen doorgebracht We hebben eigenlijk al verschillende keren afscheid genomen omdat zij zaterdag al in Compostela wil zijn en dus grotere afstanden wou gaan doen. Haar voeten beslisten er echter anders over en per toeval kozen we ddezelfde albergue en vonden we elkaar terug. Wie weet dat ik haar toch nog terugzie, misschien in Compostela.
Morgen wacht me een zware klim naar O Cebreiro en de afdaling daarna is naar het schijnt ook niet om te lachen.
En ik hoor net dat hier een stel jongeren binnenkomt die mij al dikwijls geërgerd heeft. :-(
Daar gaat mijn humeur!
Groetjes,
Anne
Mijn voeten en enkels waren op het einde wel erg vermoeid en ik had ze beloofd dat ik ze vandaag wat zou ontzien, dus na 20 km ben ik hier gestopt. Met pijn in het hart heb ik afscheid genomen van Doro, een dame uit Duitsland waar ik onderweg vaak mee gepraat heb. Vooral de laatste dagen hebben we bijna altijd samen doorgebracht We hebben eigenlijk al verschillende keren afscheid genomen omdat zij zaterdag al in Compostela wil zijn en dus grotere afstanden wou gaan doen. Haar voeten beslisten er echter anders over en per toeval kozen we ddezelfde albergue en vonden we elkaar terug. Wie weet dat ik haar toch nog terugzie, misschien in Compostela.
Morgen wacht me een zware klim naar O Cebreiro en de afdaling daarna is naar het schijnt ook niet om te lachen.
En ik hoor net dat hier een stel jongeren binnenkomt die mij al dikwijls geërgerd heeft. :-(
Daar gaat mijn humeur!
Groetjes,
Anne
Abonneren op:
Posts (Atom)