Twee dagen zijn alweer voorbij. De wandelingen waren niet te lang en gingen vrij goed.
Op de weg naar Astorga was het wel erg heet. We liepen door een gebied dat de Páramo genoemd wordt. Heel zanderig met veel lage struiken. Het ging omhoog en omlaag. Samen met een Duitse vrouw en haar pleegzoon van 14 die ik ook al op mijn allereerste dag was tegengekomen deden we de tocht. We hebben een paar keer serieus de slappe lach gekregen. De eerste keer toen we echt dringend aan wat afkoeling toe waren en we in de schaduw van enkele schaarse bomen wilden gaan zitten. Komt daar het gebruikelijke boertje af - ze weten mij te vinden blijkbaar - die zegt dat we wat verder moeten gaan, daar is het paradijs. Even later komt er een meisje van de andere kant, een Duitse ook, die hetzelfde zegt, dus nog voor we zitten, beslissen we het erop te wagen. Toen we het paradijs bereikten, hadden ze een foto van ons gezicht moeten trekken... Ik heb het daar nog gevraagd: ' dit is het paradijs???' Ze boden ons gratis drank aan, maar we konden niet snel genoeg weg zijn. Ik heb hen nog veel plezier in het paradijs gewenst, waarna we nog een half uur zoet waren met grapjes maken over de hele situatie. Het was er zo smerig, zo alternatief, dat je wel serieus beneveld moest zijn om dat het paradijs te vinden.
Even later hebben we er een kwartier over gedaan om een spoorweg over te steken. Hadden ze daar toch een voetgangersbrug geconstrueerd die helemaal naar boven zigzagde en vervolgens over het spoor ging en dan weer zigzag naar beneden. Ik denk dat de warmte ons gevoel voor de absurditeit van de situatie aanwakkerde... we kwamen haast niet meer bij.
's Avonds een klein onweer, vanmorgen om 7u terug vertrokken en om 12u30 was ik alweer op mijn huidige bestemming. Hier de hele namiddag al onweer, waardoor het sterk is afgekoeld. Mijn tenen hebben het zowaar koud.
Morgen omhoog naar 1515m. Dat wordt dus zowiezo zweten. Ik kijk al uit naar de muilezel die mij over een 8-tal dagen komt vergezellen :-)
Mijn computertijd loopt af, dus ik moet mij vreselijk haasten om jullie allemaal nog eens te bedanken.
Claudine, ik vind je gedichten schitterend! Dirk, dank je wel! Moeketje, Jos en Griet en alle anderen, vele lieve groetjes!
Anne
Moedige meis, Wakkert de warmte ons gevoel voor de absurditeit aan ? Dan moet Paul van Ostaijen het ook wel warm gehad hebben toen hij dit mooie gedicht schreef :
BeantwoordenVerwijderenPolonaise
Ik zag Cecilia komen
op een zomernacht
twee oren om te horen
twee ogen om te zien
twee handen om te grijpen
en verre vingers tien
Ik zag Cecilia komen
op een zomernacht
aan haar rechterhand is Hansje
aan haar linkerhand is Grietje
Hansje heeft een rozekransje
Grietje een vergeet-mij-nietje
de menseëter heeft ze niet gegeten
ik heb ze niet vergeten
ei ei ik en gij
de ezel speelt schalmei
voor Hansje en voor Grietje
Hansje met zijn rozekransje
Grietje met haar vergeet-mij-nietje
zijn langs de sterren gegaan
Venus is van koper
de andere zijn goedkoper
de andere zijn van blik
en van saffraan
is Janneke-maan
Twee oren om te horen
twee ogen om te zien
Twee handen in het lege
en verre vingers tien
enkele jaren geleden had ik er verschillende van p v Ostajen van buiten geleerd : Polonaise, Melopee, Berceuse voor volwassenen, Berceuse nr.2, Boere-charleston. Ook enkele van Guillaume Appollinaire, ja, in de franse taal... en... werd ik ook een beetje bewonderd, toen ik ze voordroeg...maar niet zoveel als jij bewonderd wordt. Je verdient het ! nogmaals : BRAVO ! Claudine
Dag Anne,
BeantwoordenVerwijderenterug van even weggeweest, al was het maar in eigen land en met de fiets, maar met het zalige weer hier is dat genieten! Ondertussen ben ik weer bijgelezen, ik kijk echt uit naar je verhalen! Nogal hilarisch jouw encounters of the third kind met de plaatselijke boeren :), gelukkig vertoef je dan meestal in (ander) gezelschap en kan je snel weg wezen. De landschappen waar je doorheen stapt, zijn prachtig, en je voelt de zon zinderen. Veel courage bij de klim morgen en hasta la vista
Rapport van de verslaggever ter plaatse:
BeantwoordenVerwijderen10u16 Anne is op 100m van de top Cruz de ferro, col buiten categorie. Ze neemt de leiding over van de gele trui voor haar. Het is nog volop lachen want het gaat net zoals gisteren bergop. Nog 75m, om de krampen in de kuiten te verbijten, gaat men over tot schaterlachen.
10u19 de top ligt op een neuslengte; wat doet Anne nu? Ze komt nog eens uit de schaduw van haar twee metgezellen en grijpt de bolletjestrui.
10u22 vanaf nu is het lachen over want het gaat terug bergaf. Dan maar zingen zeker?
Anneke,hylarisch rapport van Gerard,so far so good. De bijensteek en de afdaling die niet van de poes is en loopt over een keienpad zal de vreugde temperen.
BeantwoordenVerwijderenDeze dagtocht brengt je vreugde, bezinning, plezier, pijn en tevredenheid aan het einde van de rit.
Het hoogtepunt lag wel op de Monte de Leon.
Je bent veel sterker dan je altijd dacht hé!
Zoen zoen zoen,de knuffels zijn weer te warm denk ik!
Dag Anne. Blij te lezen dat je (apart?) gevoel voor humor nog niet is weggedeemsterd. Nog veel klim-plezier daar. Hou je goed!
BeantwoordenVerwijderen