donderdag 2 augustus 2012

Palas de Rei

Ik heb net moeten vragen aan mijn buurman hier aan de computers waar we hier ook alweer zijn. Dit alleen maar om te zeggen dat mijn brein bijna volledig gesmolten is ondertussen. Nochtans zijn de laatste twee dagen vrij bewolkt en veel minder warm dan daarvoor, maar toch, eens het smeltproces op gang is... Dat gaat zo met opwarming hé ;-)
Gisteren was het mijn dagje niet, vandaar geen verslag. Dat is het voordeel van alleen te reizen. Niemand vraagt je wat er scheelt en je kan gewoon rustig terug op je positieven komen. Misschien kwam het door de wolken en de kille wind, misschien door de vele toeristen die er vanaf Sarria bijkomen, misschien door de steile stukken die ik niet echt meer verwacht had, misschien doordat het einde in zicht komt, de vermoeidheid, doordat mijn benen pijn deden, .. ik weet het niet, en het kan me niet schelen, want vandaag is het helemaal over :-)
Ondanks alle drukte , het lijkt echt wel een hoofdweg voor voetgangers, heb ik toch genoten van de wandeling vandaag.
Het stadje waar ik gisteren verbleef en vandaag vertrok was Portomarín. Ik vond het een deprimerend oord. Begin jaren '60 lag het nog in het dal, maar dat hebben ze vol water laten lopen en dus alle oude gebouwen en huizen staan nu op de heuvelflank. Het trieste is dat er ondertussen nog maar weinig water te bespeuren is en je de ruines ziet van de huizen die er vroeger stonden. Het stadje heeft een hoofdstraat met wat armoedige winkels en de straten ernaast waan je je helemaal op de buiten, met de mest die op de straat ligt.
Palas de Rei waar ik nu ben, is ook niet veel bijzonder. Ik heb er alleen maar in rondgelopen om een slaapplek te vinden. Het was de eerste keer dat ik een paar keer moest proberen voor er plaats was.
Daarnet in het bed schuin over het mijne was een vrouw met een spuitbus tegen ongedierte over haar matras aan het spuiten. Waarschijnlijk doet ze ook maar 5 dagen de camino :-). Ik heb het geluk gehad voorlopig geen vlooien tegen te komen. Ik hoop het zo te houden.
Morgen verwacht ik nog een vrij zware dag. Volgens mijn ene handleiding is het 25,5km volgens de andere 29km. Waarschijnlijk is geen van beide correct. Tevens verwacht ik het beloofde ezeltje. Hopelijk is het geen koppig ding :-)...
En nu ga ik nog eens het stadje in op zoek naar iets te eten.
Morgen vernemen jullie meer over hoe het met dat ezeltje gelopen is :-)
Groetjes,
Anne

9 opmerkingen:

  1. De laatste loodjes die misschien begonnen doorwegen? Alleszins super om te lezen dat je er weer helemaal bovenop bent en de spirit blijft behouden!
    Eet smakelijk, groeten aan het ezeltje en we staan nog steeds vol bewondering...hup naar die laatste kilometers!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Moedige meis,
    weet je dat ik vandaag zeker 5 keer gekeken heb of er soms een berichtje van jou was ! dat noemen ze "becoming addicted" Ik zal jouw prestatie ook missen!!! allez, volhouden, nog een paar dagen.
    ik heb nog een artikeltje gevonden in New week, over de schrijverPaulo Coelho. Ik stuur je een uittrekseltje ervan : " Paulo Coelho undertakes a pilgrimage to a sacred, starlit Spanish site.


    A day’s walk from Santiago, I recall the small hill, Mons Gaudí, that pilgrims can scale to get their first glimpse of the iconic city and its immense cathedral at the end of the Milky Way, those torches that have been beckoning them through each incredible day of their journey. In the mid-1980s, a mere 400 people a year completed the walk to Santiago as I did. By 2010, some 450 were streaming into Santiago every day.
    The stone church is the same as it has been for centuries, but by the journey’s end, it is the pilgrim who has been indelibly changed. Along the way, each traveler discovers how little he really needs to get along in life. After three days’ walking, everyone ends up shedding half the weight in his backpack. Lighten the load, preserve the body, and tend the soul. Those are the lessons of Santiago de Compostela, the city at the end of the road best taken on foot, as it has been for centuries, one step at a time.
     Paulo Coelho’s most recent book is Aleph.

    ik hoop dat je hier iets aan hebt. lieve groetjes van-fan Claudine !

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hola Anne,
    Eindelijk nog eens een groet uit Zottegem. De drukte van al mijn bezigheden had mij je tocht wat uit het oog doen verliezen. Maar toch heb ik vandaag heel je relaas van Burgos tot in Palas de Rei met grote aandacht en bewondering voor je wilskracht gelezen. Op de St-Jacobsviering voorbije woensdag in Brugge met het Vlaams Genootschap heb ik innig aan al die pelgrims gedacht die op de camino de pijn van hun lichaam ondergaan maar vooral gezegend worden met de vreugde van hun geest. Dit lees je in overvloed in al je verslagen. Ik vind het eveneens zo leuk om de reacties van je peloton trouwe supporters te lezen.
    Vandaag heb je en bed gevonden in Palas de Rei. Morgen kom je misschien de ezel tegen in Casanova. Let op dat het ook geen boerke wordt.
    In ieder geval de Monte de Gozo komt langzaam in het verschiet en dan hoop ik voor jou dat het weer helder genoeg is om de twee torens van de kathedraal van Santiago te zien. Het einde in zicht. Vreugde om het behalen van de meet maar toch ook de pijn voelen dat het gedaan is. Zoveel overwinningen op jezelf behaald, zoveel schitterende mensen ontmoet, beseffen hoe klein de wereld op deze camino wordt. Ik schreef het toen ook in mijn boek: "De weg waarop vreemden vrienden worden."
    Je schrijft: Misschien doe ik het nog eens of misschien ook niet. Zo dacht ik ook toen ik de eerste keer die pelgrimstocht ondernam en ondertussen ligt misschien al een vierde tocht te broeden. Iemand die zo de camino beleeft zoals jij hem beleefd hebt, die geraakt verslaafd aan dat spirituele bad.
    Misschien krijg ik ooit nog het geluk om het relaas van je volgende tocht te mogen lezen.
    Anne, Ultreya e suseya.
    Een innige pelgrimsgroet van Chris en Cecile

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha Anne,
    Wat een geweldige tocht heb je al achter de rug! Niet te geloven dat Santiago al bijna in zicht is. Geniet intens van de laatste kilometers en wij zullen er hier ene drinken op je succes. (Christophe, wat denk je: een fles cava of zo?) Je planten doen het nog allemaal goed, maar het moet gezegd dat mannen en (kantoor)planten niet meteen de beste combinatie is ;-)
    Prachtig wat je daar doet hoor Anne. Je mag superfier zijn op jezelf.
    groeten,
    marian

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jammer Marian, we mogen niet drinken op het werk...maar ik vermoed dat we daar vrijdag wel een oplossing voor vinden ;)

      Verwijderen
  5. Dag Anne,

    Wij zijn hier al even benieuwd als jij naar dat ezeltje, we gaan de reis verhalen missen binnenkort .
    Misschien valt er in Leuven ook vanalles te beleven als je terug bent en doen we gewoon verder met nieuwsjes doorgeven ?? !!

    Veel moed en bravo de finish gehaald !! Eerlijk gezegd ik had nooit gedacht dat je dat met die in het bein al pijnlijke voeten kon halen.

    BRAVO

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Anneke, vanaf vandaag wordt weer alles anders,aangenamer,minder alleen. Je kunt toch al wat verhalen kwijt,goeie en hele goeie! De weg loopt ook bijna konstant langs een grote baan, dat maakt het ook niet meer zo intersant.
    Geniet er toch maar van! Niets blijft voor altijd.
    Als je dit leest heb je nog 45km te gaan,onoverkomelijk voor ons maar een fluitje van ne cent voor jou.
    Dikke knuffel en niet doen zoals dat Russich koppeltje hé????xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Christel Limpens3 augustus 2012 om 11:21

    Telkens krijg ik kippenvel als ik jouw verhalen lees. En mijn bewondering voor jou groeit elke dag: jouw moed, jouw uithoudingsvermogen en wilskracht resulteren in een plaatsje op het bovenste trapje van het podium! En ja, zolang naar uitgekeken en de dagen afgeteld voordat je kon vertrekken. We hebben, sorry JIJ hebt bijna je doel bereikt. Door je zo te volgen is het alsof ik de hele tocht meemaak en bij je ben. Mijnen hoed af voor jou hoor.
    En vergeet niet: je ziet me niet maar ik sta er nog steeds: nl. langs de kant van de weg nog steeds te supporteren met toeters en bellen.
    En ja Marian, Anne's prestatie verdient inderdaad dat we er een glaasje op drinken! Op jouw gezondheid Anne!
    Lieve groeten,
    Christel

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, het ziet er naar uit dat we hier een VVSG-feestje moeten aan koppelen! :D

      Verwijderen